ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

Κατά την τοποθέτησή του ο βουλευτής κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής στη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ανέφερε ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση, αλλά και η άφρονα πολιτική της Νέας Δημοκρατίας της αρπαγής και της κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, μας οδήγησαν στη σκληρή και δεσμευτική πραγματικότητα του Μνημονίου.

Συγκεκριμένα για την περικοπή της 13ης και 14ης σύνταξης, χαρακτήρισε ως θετική ενέργεια την προσθήκη του Υπουργού στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, με την οποία το επίδομα των 800 ευρώ, θα προσαυξάνεται με Υπουργικές Αποφάσεις. Ευελπιστώντας ότι η χώρα θα βελτιώσει τα οικονομικά της σύντομα και θα αποκατασταθεί το νομοθετικά και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του 13ου και 14ου μισθού των συνταξιούχων, θεωρεί πως το ποσό του 1,8 δις ευρώ, εάν επιτευχθεί ο στόχος της πάταξης της σπατάλης και αρπαγής του δημοσίου πλούτου, θα βρεθεί εύκολα. Εξάλλου η εν λόγω περικοπή δεν είναι υποχρεωτική διάταξη του Μνημονίου αλλά δημοσιονομική. Ειδικότερα, η 13η και 14η σύνταξη αποτελεί δικαίωμα, του οποίου η κατάργηση έρχεται σε σύγκρουση με την Απόφαση 40/1998 της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με τις αποφάσεις της Επιτροπής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης που έχουν καταστεί Κανόνες Ευρωπαϊκοί με την Συνθήκη της Λισσαβόνας και επιπροσθέτως παραβιάζει την Αρχή της Δικαιολογημένης Εμπιστοσύνης του Πολίτη προς το Κράτος, μία Θεμελιώδη Αρχή του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Για το άρθρο 6 που αφορά την αναπηρία και τους ανάπηρους «μαϊμούδες», ανέφερε ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, υπό τον όρο ότι θα υπάρξει χρονική δέσμευση υλοποίησής του. Αποσυνέδεσε την ιατρική από την ασφαλιστική αναπηρία, προτείνοντας σε έναν άνθρωπο που κατέστη ανάπηρος, να παρέχεται η δυνατότητα να συνεχίσει την εργασία.

Αναφερόμενος στα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση (άρθρο 10), τόνισε ότι τα δεκαπέντε χρόνια ανατροπής και προσαρμογής για τις εργαζόμενες μητέρες και τις ασφαλισμένες γυναίκες, είναι πολλά και δημιουργούν απόγνωση. Πρέπει να στηριχθούν οι εργαζόμενες μητέρες, χορηγώντας τους πλασματικά συντάξιμα έτη, λαμβάνοντας ιδιαίτερη μέριμνα για τις τρίτεκνες και πολύτεκνες, διότι το δημογραφικό αποτελεί μείζον πρόβλημα της χώρας. Για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, πρότεινε να υπάρξει εξίσωση των παρεχομένων δικαιωμάτων στο δημόσιο τομέα και στον ιδιωτικό.

Για το άρθρο 38, το οποίο θεσπίζει το Ταμείο Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, ανέφερε ότι ενώ σειρά φορέων συνεισφέρουν σε αυτό, συμπεριλαμβανομένης και της Εκκλησίας, οι Τράπεζες παρόλο που επί μακρού χρόνου εκμεταλλεύτηκαν τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων και προσφάτως δέχθηκαν υπέρογκες κρατικές επιδοτήσεις, συνεχίζουν να απολαμβάνουν ιδιότυπη ασυλία και παραμένουν έξω από κάθε εισφορά, που θα άγγιζε τους μεγαλομετόχους του τραπεζικού συστήματος.

Στα εργασιακά, τόνισε ότι κατανοεί τη διαιτησία, διατηρώντας όμως σοβαρή επιφύλαξη για τη μείωση των αποζημιώσεων και την κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Επειδή η αγορά ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί το κόστος, η Πολιτεία πρέπει να εισάγει όπως στις Ευρωπαϊκές Χώρες πλέγμα κοινωνικής προστασίας προς τους οικονομικά αδυνάτους. Συγκεκριμένα οφείλουμε να επεξεργαστούμε άμεσα Εθνικό Σχέδιο Κοινωνικής Παρέμβασης, το οποίο να ενισχύσει όλους όσους πλήττονται από την ανεργία υλοποιώντας υπέρ τους πολιτικές παρεμβάσεις στήριξης στους τομείς της παιδείας (πάταξη της παραπαιδείας), της υγείας(πρόνοια, πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι) και εργασίας (προγράμματα επανένταξης ανέργων). Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Ας τολμήσουμε, ανέφερε ο κ. Κουρουμπλής, με συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές να ενισχύσουμε και να αυξήσουμε τη χαμένη αυτοπεποίθηση της κοινωνίας μας. Κοινωνία χωρίς αυτοπεποίθηση, δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις πολλές δημιουργικές δυνατότητες που υπάρχουν σε αυτόν τον τόπο. Η κοινωνία οφείλει να ορθώσει το ανάστημά της, να αποφασίσει να συγκρουστεί και να διεκδικήσει το μέλλον της, όχι στη μίζερη λογική του «βολέματος» του παιδιού μας, αλλά στη λογική που οπλίζει τη φαρέτρα με το πυρακτωμένο πείσμα της νεολαίας, την ανησυχία της, την αγωνία της, το πάθος της για ζωή.

Κλείνοντας την ομιλία του πρότεινε, να εξαντληθεί κάθε περιθώριο κοινωνικής ευαισθησίας, ώστε περιμένοντας τη σημερινή ομιλία του Πρωθυπουργού με συγκεκριμένες πολιτικές πραγματικά να δοθεί ελπίδα προοπτικής στον τόπο, γιατί αυτός ο τόπος, όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις, απέδειξε ότι μπορεί να είναι παρών στο ραντεβού της Ιστορίας.