Παραθέτω σε αυτή την ανάρτηση απόσπασμα από ένα κείμενο του Χρήστου Γιανναρά και θα ήθελα να φέρετε στο μυαλό σας, διαβάζοντας το, τα πολιτικά πρόσωπα του νομού (δημάρχους, νομάρχες, βουλευτές, υπουργούς) και να τους κρίνετε ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΤΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ» ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ. Τα συμπεράσματα δικά σας.
«Σε ολοκληρωτικού χαρακτήρα περιβάλλοντα (πολιτικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά) η αυτοκριτική είναι αδιανόητη και η έξωθεν κριτική πάντοτε εχθρική.
Ο κριτής οπωσδήποτε αντίπαλος, προσωποποιημένη απειλή.
Αντιρρήσεις και διαφωνίες σηματοδοτούν κίνδυνο, ενεργοποιούν αντανακλαστικά ορμέμφυτης άμυνας.
Κοινό σύμπτωμα σε όλα τα ολοκληρωτικά περιβάλλοντα (θρησκευτικά, κομματικά, ιδεολογικά) ή στα άτομα ολοκληρωτικής νοοτροπίας, είναι ότι: Δεν σιωπούν όταν τους γίνεται κριτική, απαντάνε οπωσδήποτε και με θυμό, οργή, συχνά και βαναυσότητα. Αλλά ποτέ στις θέσεις και στα επιχειρήματα της κριτικής.
Η απάντησή τους εντοπίζεται μόνο στον κριτή τους: να εξουδετερωθεί ο κριτής, όχι να αναιρεθούν τα λεγόμενά του.
Είναι στοιχείο ταυτότητας των ολοκληρωτικών σχημάτων και των ολοκληρωτικής νοοτροπίας ανθρώπων: Να μην απαντάνε στην κριτική, μόνο να μάχονται αυτόν που τους κρίνει. Να θέλουν να τον αποδείξουν οπωσδήποτε ανυπόληπτο, αναξιόπιστο, δίχως το κύρος που θα καθιστούσε υπολογίσιμη και με απήχηση την κριτική του. Θέσεις και επιχειρήματα της κριτικής παρακάμπτονται, αγνοούνται. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να σπιλωθεί με κάθε τρόπο ο κριτής, να εξοντωθεί ηθικά, να διασυρθεί το όνομά του.
Με ερμηνείες φαντασιώδεις των προθέσεων και κινήτρων του, με έντεχνα υπονοούμενα και διφορούμενους υπαινιγμούς για το ήθος του, το παρελθόν του ή ό,τι άλλο προσφέρεται ως ομιχλώδης, αλλά γόνιμος για υποψίες, καταλογισμός.»
Ο κριτής οπωσδήποτε αντίπαλος, προσωποποιημένη απειλή.
Αντιρρήσεις και διαφωνίες σηματοδοτούν κίνδυνο, ενεργοποιούν αντανακλαστικά ορμέμφυτης άμυνας.
Κοινό σύμπτωμα σε όλα τα ολοκληρωτικά περιβάλλοντα (θρησκευτικά, κομματικά, ιδεολογικά) ή στα άτομα ολοκληρωτικής νοοτροπίας, είναι ότι: Δεν σιωπούν όταν τους γίνεται κριτική, απαντάνε οπωσδήποτε και με θυμό, οργή, συχνά και βαναυσότητα. Αλλά ποτέ στις θέσεις και στα επιχειρήματα της κριτικής.
Η απάντησή τους εντοπίζεται μόνο στον κριτή τους: να εξουδετερωθεί ο κριτής, όχι να αναιρεθούν τα λεγόμενά του.
Είναι στοιχείο ταυτότητας των ολοκληρωτικών σχημάτων και των ολοκληρωτικής νοοτροπίας ανθρώπων: Να μην απαντάνε στην κριτική, μόνο να μάχονται αυτόν που τους κρίνει. Να θέλουν να τον αποδείξουν οπωσδήποτε ανυπόληπτο, αναξιόπιστο, δίχως το κύρος που θα καθιστούσε υπολογίσιμη και με απήχηση την κριτική του. Θέσεις και επιχειρήματα της κριτικής παρακάμπτονται, αγνοούνται. Αυτό που ενδιαφέρει είναι να σπιλωθεί με κάθε τρόπο ο κριτής, να εξοντωθεί ηθικά, να διασυρθεί το όνομά του.
Με ερμηνείες φαντασιώδεις των προθέσεων και κινήτρων του, με έντεχνα υπονοούμενα και διφορούμενους υπαινιγμούς για το ήθος του, το παρελθόν του ή ό,τι άλλο προσφέρεται ως ομιχλώδης, αλλά γόνιμος για υποψίες, καταλογισμός.»
Χρήστος Γιανναράς
1 σχόλιο:
ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΑΛΛΑ ... ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΕΛΙΚΑ ?
Δημοσίευση σχολίου