28.1.13

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΥΜΠΟΥΡΙΔΗ ΣΕ ΟΣΑ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ


ΠΑΡΚΟ: Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ
του Δημήτρη Λυμπουρίδη
Ως ένας εκ των κυριοτέρων συντελεστών της προσφυγής των 23 Αγρινιωτών στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατά της σχεδιαζόμενης «ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ» του Πάρκου Αγρινίου, νοιώθω πως πρέπει να απαντήσω σε μερικά από αυτά τα πρόσφατα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, για να μην κουράσω. Επί της ουσίας της προσφυγής θα επανέλθω εν καιρώ.
1. Την ανάγκη πραγματικής ανάπλασης του Πάρκου Αγρινίου την έχουν επισημάνει μαζί μας χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μας από 25ετίας. Αποτελούσε πάγιο αίτημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αγρινιωτών προς τους Δημάρχους που διοίκησαν τον Δήμο την περίοδο αυτή. Ο ίδιος ο νυν Δήμαρχος παραδέχτηκε την (εγκληματική και εσκεμμένη) εγκατάλειψη του Πάρκου, συμπεριλαμβάνοντας και την δική του εξαετία.
2. Αναμφισβήτητα η ανάπλαση του Πάρκου είναι ένα...

24.1.13

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥΣ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

STOP ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ
23 μέλη της «Κίνησης»
με αίτημα ακύρωσης στο ΣτΕ


ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΤΟΥ 2013 η προσωρινή Διαταγή της Συμβουλίου της Επικρατείας με την οποία απαγορεύεται η οποιαδήποτε εργασία στο Δημοτικό Πάρκο Αγρινίου, στο πλαίσιο του έργου της ανάπλασης που αποφάσισε η Δημοτική Αρχή του Αγρινίου.
Στο ΣτΕ κατέφυγαν 23 μέλη της «Κίνησης Πολιτών για τη διάσωση του πάρκου Αγρινίου», αφού η ίδια είχε κοινωνική συγκρότηση και όχι νομική, Ο τρόπος αυτός επιλέχθηκε από την «Κίνηση» για τον λόγο ότι η μη νομική συγκρότηση της δεν της επέτρεπε τη συλλογική προσφυγή.
Τα συγκεκριμένα μέλη τυπικά, καθώς και το σύνολο των μελών της ουσιαστικά κατέθεσαν στο ΣτΕ αίτηση αναστολής, ακύρωσης και ασφαλιστικά μέτρα κατά της προτεινόμενης ανάπλασης, όπως άλλωστε είχε αποφασισθεί και εξαγγελθεί, δρομολογώντας με αυτόν τον τρόπο την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων το επόμενο σύντομο χρονικό διάστημα και το οριστικό «πάγωμα» τους, μέχρι την οριστική εκδίκαση που πιθανολογείτε ότι θα πραγματοποιηθεί το ερχόμενο καλοκαίρι.
Το βράδυ της ίδιας μέρας της κοινοποίησης της προσωρινής διαταγής του ΣτΕ στο Δήμο Αγρινίου, η είδηση αναρτήθηκε, άνευ συντακτικής επωνυμίας, στο Agrinio News (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)  και Agrinio Press (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)
Οι αναρτήσεις αυτές δεν επικοινωνούσαν απλά την είδηση ,αλλά εμπεριείχαν κυρίως κρίσεις, δεοντολογικά απαράδεκτες...

18.9.12

ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ


ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
Β/Δ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΝΗΣΩΝ
(ΟΕΣΒΔΕΝ)
ΕΜΠΟΡΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ

Συναδέλφισες, Συνάδελφοι

Η εσωτερική Τρόικα της συγκυβέρνησης συνεχίζει και σκληραίνει την πολιτική του Παπαδήμου και των προκατόχων του.
Τρομοκρατώντας και εξαπατώντας προεκλογικά, από την επομένη των εκλογών βάλθηκαν να κατεδαφίσουν ότι δεν πρόλαβαν και είχε απομείνει όρθιο από τους προηγούμενους.
Λένε ψέματα ότι διαπραγματεύονται, μας κοροϊδεύουν για μια ακόμη φορά.
Εκβιάζουν, τρομοκρατούν, κινδυνολογούν, μιλώντας για δραχμή και βιοτική υποβάθμιση.

Συναδέλφισα, Συνάδελφε  
Φτάνει πια η απάθεια, η αδράνεια, η μοιρολατρία και η απογοήτευση. 
Τα μαγαζιά μας κάθε μέρα κλείνουν, εμείς και οι συμπολίτες μας φτωχαίνουμε, γιατρούς δεν έχουμε, φάρμακα δεν έχουμε, τα νοσοκομεία διαλύονται, τα σχολεία κλείνουν, πετρέλαιο δεν μπορούμε να αγοράσουμε, τα παιδιά μας δεν βρίσκουν δουλειά, οι μισθοί κόβονται, οι συντάξεις πετσοκόβονται, τα χαράτσια πάνε κι έρχονται.
Η ακρίβεια καλπάζει, τα καρτέλ οργιάζουν, η παραγωγή εξαφανίζεται, οι τοκογλύφοι έχουν ξεσαλώσει.
Οι συμπολίτες μας και οι συμπατριώτες μας αυτοκτονούν.
Η πατρίδα ξεπουλιέται μια δεκάρα, ο εθνικός μας πλούτος χαρίζεται.
Παιδιά χωρίς εμβόλια, πεινασμένα λιποθυμούν, χιλιάδες στα συσσίτια.
Η ανθρωπιστική κρίση γιγαντώνεται κάθε μέρα.

Συναδέλφισα, Συνάδελφε
Η επόμενη μέρα για να είναι καλύτερη και να μας συμπεριλαμβάνει, απαιτεί να ανατραπεί η πολιτική που εφαρμόζεται.
Η ξένη και ντόπια τρόικα, τα κατοχικά μνημόνια, οι τοκογλύφοι, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι πολυεθνικές, οι μεγαλοεργολάβοι και οι καναλάρχες μας θέλουν εξαθλιωμένους, άνεργους, φτωχούς, χωρίς δικαιώματα, επαίτες, αναλώσιμους και το έχουν πετύχει σε μεγάλο βαθμό. 
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός των ηγεσιών μας, τους έχει βοηθήσει σημαντικά για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους.
Έχουμε μεγάλη ευθύνη αν τους αφήσουμε να ολοκληρώσουν το στόχο τους.

Την Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη 2012 το κλείσιμο των καταστημάτων μας, η συμμετοχή μας στην Γενική Απεργία, στις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, πρέπει να σηματοδοτήσει την δική μας αντεπίθεση ενάντια στη βαρβαρότητα, τον μεσαίωνα και την κόλαση που βιώνουμε.

ΚΑΙ

Ας μην κρυβόμαστε, ο στόχος πρέπει να είναι ξεκάθαρος:
Ανατροπή της εφαρμοζόμενης πολιτικής και όσων την υλοποιούν.

     Αγρίνιο 17-9-2012

7.9.12

ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΑ... ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΔΕΙΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

«ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ»
Τοπικό εργαλείο πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου

Η «K» ΔΕΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ. Δημιουργείται, παράγεται και διατίθεται κάτω από καθεστώς οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατοχής μιας εγκατεστημένης τάξης οικονομικών και πολιτικών παραγόντων, η οποία υπηρετεί διεθνή και εγχώρια οικονομικά συμφέροντα. Οι εκπρόσωποι αυτής της τάξης οροθετούν καταναγκαστικά, νομοθετούν εξαναγκαστικά και επιβάλλουν καταχρηστικά, ένα δημοσιονομικό περιβάλλον, το οποίο παράγει και υπηρετεί μια επαχθή και απάνθρωπη φορολογική πολιτική. Όσοι την ασκούν ή εντέλλονται απ' αυτή και γι αυτή, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι εγκληματούν κατά της ζωής και της περιουσίας του ελληνικού λαού, αλλά και κατά του κάθε Έλληνα πολίτη και μετανάστη ξεχωριστά, που ζει, εργάζεται ή διαβιεί, ως άνεργος στη χώρα.

Από τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 
η «Κοινότητα»… στους δρόμους


20.6.12

ΝΑ ΜΑΣ ΛΥΠΑΣΑΙ




Να λυπάστε το έθνος
που φοράει ρούχα που δεν ύφανε,
τρώει ψωμί που δεν θέρισε,
και πίνει κρασί
που δεν ρέει από δικά του πατητήρια.

Να λυπάστε το έθνος 
που ζητωκραυγάζει 
τον βίαιο άνθρωπο σαν ήρωα 
και θεωρεί γενναιόδωρο 
τον μεγαλοπρεπή κατακτητή.

Να λυπάστε το έθνος 
που περιφρονεί το πάθος στα όνειρά του, 
κι όμως υποτάσσεται σ’ αυτό μόλις ξυπνά.

Να λυπάστε το έθνος 
που δεν υψώνει τη φωνή του 
παρά μόνο σε νεκρώσιμη πομπή, 
δεν υπερηφανεύεται 
παρά μόνο μέσα στα συντρίμμια του, 
δεν εξεγείρεται 
παρά μόνο όταν βρεθεί με το λαιμό του 
ανάμεσα στο σπαθί και στο ξύλο.

Να λυπάστε το έθνος 
που ο κυβερνήτης του είναι αλεπού, 
ο φιλόσοφός του ταχυδακτυλουργός 
και η τέχνη του 
τέχνη του μπαλώματος και της μίμησης.

Να λυπάστε το έθνος 
που καλωσορίζει τον καινούριο του άρχοντα 
με σάλπιγγες και τον αποχαιρετά 
με κραυγές αποδοκιμασίας, 
μέχρι να υποδεχτεί τον καινούριο 
με τη συνοδεία σάλπιγγας και πάλι.

Να λυπάστε το έθνος 
που οι σοφοί του σώπασαν με τα χρόνια 
και οι δυνατοί του άντρες είναι ακόμα βρέφη.

Να λυπάστε το έθνος 
που έγινε κομμάτια 
και το κάθε του κομμάτι 
αυτοανακηρύσσεται έθνος..

Χαλίλ Γκιμπράν                                 .

11.6.12

"ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΗΜΑΙΑ"


 του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Κυριακή, 10 Ιούνιος 2012 11:21

Η σύσταση διατυπώθηκε προ ετών από έναν άνθρωπο που έκανε καριέρα ως διευθυντικό στέλεχος ιδιωτικών καναλιών: «Μην αφήσετε ποτέ τα γεγονότα να σας χαλάσουν μια ωραία ιστορία»! Παρά τη χρονική απόσταση, κάθε φορά που τη θυμάμαι μου προκαλεί την ίδια ανατριχίλα, όχι τόσο για τον κυνισμό των χειραγωγών που αποκαλύπτει, όσο για την ευπιστία των χειραγωγούμενων που υπονοεί.
Τούτες τις μέρες καλούμαστε να αναμετρηθούμε με μια άλλου είδους «ωραία ιστορία», που δεν κατασκευάστηκε από τα κέντρα των κυρίαρχων, αλλά από την αγωνία, την ελπίδα και την αδημονία για λύτρωση των κυριαρχούμενων: Στις 17 Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει κυβέρνηση, στις 18 καταργεί το Mνημόνιο, οι Ευρωπαίοι γκρινιάζουν, αλλά το...

9.6.12

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ


ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΤΑΖ)
CIPRALEX (ΤΣΙΠΡ ΑΛΕΞ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, το Cipralex (Τσιπρ-Αλέξ!) είναι ένα θαυματουργό λευκό χαπάκι, το οποίο βοηθά «στη θεραπεία του μείζονος καταθλιπτικού επεισοδίου, της διαταραχής πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία, της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής (κοινωνική φοβία), της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής, της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής»!
Προφανώς είναι ...; τυχαίο, αλλά, σύμφωνα με την τρέχουσα κοινωνική αντίληψη και προσδοκία, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (Τσίπρας Αλέξης) προσφέρεται και ενδείκνυται, ως ...; πολιτικό αντικαταθλιπτικό, για τη θεραπεία πάσας νόσου και (πολιτικής) μαλακίας. Προφανώς, παρά τις θαυματουργές του ιδιότητες, το Cipralex έχει κι αυτό τα όρια και τις παρενέργειές του ...; Το ίδιο και ο Τσίπρας.
Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας, για το Cipralex «η συνήθης δόση είναι 10 mg άπαξ ημερησίως» και «ανάλογα με την απόκριση του ασθενούς, η δόση μπορεί να αυξηθεί έως τη μέγιστη δόση των 20 mg ημερησίως. Συνήθως απαιτούνται 2-4 εβδομάδες για την επίτευξη αντικαταθλιπτικού αποτελέσματος».
Αντιθέτως, η τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα προκαλεί υπερβολική δοσολογία «παρεχόμενου» Αλέξη Τσίπρα, με απροσδιόριστες - τόσο για την κοινωνία όσο και γι' αυτόν - συνέπειες. Το ενδιαφέρον στην υπερδοσολογία Αλέξη Τσίπρα είναι ότι γίνεται με το ζόρι και χορηγείται από τους μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Υπό αυτήν την έννοια θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την ...; εμπειρία που καταθέτουν όσοι επί μακρόν έχουν λάβει cipralex, όπως την καταθέτουν στη συζήτηση του forum για την απεξάρτηση από το αντικαταθλιπτικό. Γράφει λοιπόν ένας απ' αυτούς για τα «θαυματουργά» χαπάκια: «Και ανοίγουν την όρεξη και μειώνουν τη λίμπιντο,10 κιλάσε έναν χρόνο έβαλα, για τη λίμπιντο δεν ξέρω για άλλους, αλλά εμένα και τη Charlize Theron ναμου φέρουν πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να με ανάψει! Πολύ αντικούκου τα ρημάδια» ...;
Καλό είναι, λοιπόν, να έχουμε όλα αυτά υπόψη μας γιατί ξαφνικά ο Αλέξης Τσίπρας - και ο ΣΥΡΙΖΑ - βρίσκεται στο επίκεντρο, όχι γι' αυτά που μπορεί ή λέει ότι θα κάνει, αλλά γι' αυτά που δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν ή κάποιοι δεν θέλουν να πραγματοποιήσει. Ή, κυρίως, για όσα κάποιοι άλλοι - κατά κύριο λόγο τα ΜΜΕ της διαπλοκής, οι πολιτικοί του αντίπαλοι και πολλοί άλλοι - διακηρύσσουν ότι πρόκειται να κάνει.
Έτσι κι αλλιώς, όμως, η όλη συζήτηση, δημιουργεί μια μυθολογία προσδοκιών, επερχόμενων κινδύνων ή απογοητεύσεων. Όπως ακριβώς δηλαδή το θαυματουργό Cipralex, το οποίο κάποιους βοηθά και κάποιους άλλους εγκλωβίζει ...;

Αναγκαία η αγωγή

Σε μια περίοδο η οποία χαρακτηρίζεται από γενικευμένη «διαταραχή κοινωνικού άγχους» η καταφυγή στη φαρμακευτική αγωγή κρίνεται περισσότερο αναγκαία από κάθε άλλη εποχή που μπορούμε να θυμηθούμε. Ωστόσο κανένα φάρμακο δεν μπορεί να θεραπεύσει αν ο ασθενής δεν θέλει να θεραπευτεί ή απλώς αδυνατείνα βοηθήσει ο ίδιος τη διαδικασία της θεραπείας του.
Σε μια τέτοια περίπτωση το μόνο που μένει στον ασθενή είναι η εξάρτηση από το φάρμακο και οι παρενέργειές του.
Παρακολουθώντας τις ισχυρές δόσεις Τσίπρα Αλέξη με τις οποίες βομβαρδίζεται καθημερινά η ελληνική κοινωνία (και όχι μόνο), μπορεί ήδη να διακρίνει κάποιος ψύχραιμος τις συνέπειες των παρενεργειών για τις οποίες μιλούν οι καταθλιπτικοί ασθενείς στο ηλεκτρονικό forum της «Πύλης για την Ψυχολογία» (http://www. e-psychology.gr/) για την απεξάρτηση από το Cipralex:
f «Θα ήθελα να ρωτήσω, αν κάποιος έχει παρόμοια εμπειρία, πώς την αντιμετώπισε. Για δύο χρόνια έπαιρνα Cipralex, με βοήθησαν αρκετά στο άγχος, είχαν μειωθεί πολύ τα συμπτώματά του. Αλλά, εδώ και 6 μήνες που τα έχω κόψει - όπως έπρεπε, σιγά - σιγά - νιώθω κάποια δυσκολία να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της ζωής! Προσπαθώ μεν και με τη βοήθεια του γιατρού, και από ένα σχετικό πείσμα που θέλω να είμαι καλά. Όμως νιώθω διαφορετικά χωρίς τα χάπια. Όποιος έπαιρνε και τα έκοψε είχε την ίδια αίσθηση; Θα με βοηθούσε πολύ η όποια απάντησή σας».
f Και η απάντηση του ειδικού: «Τα αντικαταθλιπτικά βοήθησαν να περιοριστεί το άγχος σου, αλλά φαντάζομαι δεν το εξαφάνισαν. Ουσιαστικά σου δίνουν μια ώθηση για να ξαναμπείς στο παιχνίδι της ζωής, από 'κεί και πέρα πρέπει να βρεις την αίτια που σε είχε βγάλει από αυτό. Αν η ζωή σου είναι περίπου όπως και όταν τα ξεκίνησες δίχως αισθητές αλλαγές, είναι λογικό να γυρίζεις σε ό,τι ένιωθες τότε. Επίσης άλλο η ψυχολογική εξάρτηση και άλλο η σωματική».

Οικονομία - κατάθλιψη - Τσίπρας και Cipralex

Μπορούν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλουν την Ελλάδα από την (οικονομική, κοινωνική και πολιτική) κατάθλιψη; Την απάντηση μπορεί να μας δώσει, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, ένας καταθλιπτικός, ο οποίος καταγράφει την ενδιαφέρουσα εμπειρία του στο forum της συζήτησης για την εξάρτηση από το Cipralex:
«Όντως περίμενα από τα χάπια να με έχουν για πάντα καλά ...; Όμως θέλει πολλή προσωπική δουλειά ...; υπομονή και θέληση. Πάντως σωματική εξάρτηση, απ' όσο μου έχει πει ο γιατρός, δεν προκαλούν τα συγκεκριμένα. Οπότε πρόκειται για ψυχολογική εξάρτηση, που πρέπει να ξεπεράσω για να μπω στο παιχνίδι της ζωής όπως λες ...;
Τα πισωγυρίσματα που αναφέρεις ισχύουν, αλλά με τη βοήθεια του γιατρού - που του έχω ανοιχτεί αρκετά τα δύο αυτά χρόνια - έχω δει τις αιτίες που οδηγούν στο άγχος και την κατάθλιψη πιο καθαρά ...; αλλά και καταστάσεις με έχουν φέρει αντιμέτωπη με έναν εαυτό που δεν ήξερα ότι είχα! Αλλά μάλλον είναι θέμα ότι ωριμάζουμε» ...;
Ηθικόν δίδαγμα: Όποιος πράγματι θέλει να είναι είτε υγιής είτε κοινωνικά ενεργός, όποιος με οποιονδήποτε τρόπο επιδιώκει να ...; σωθεί - στο κλίμα της άκρατης σωτηριολογίας που μας έχει κατακλύσει - ας μην ξεχνάει ότι κανένα φάρμακο (είτε με τη φαρμακολογική είτε με την πολιτική και κοινωνική έννοια) δεν είναι αρκετό: άλλωστε, σύμφωνα με μια κλασική αρχή της ομοιοπαθητικής, την οποία ενστερνίζεται όλο και περισσότερο η ιατρική, το κλειδί της θεραπείας δεν βρίσκεται στην ασθένεια, αλλά στον ασθενή ...;

ΠΗΓΗ: ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

22.5.12

ΟΙ ΚΑΘΟΔΙΚΟΙ ΣΩΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Στις πρόσφατες εκλογές αναδείχθηκε, για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό, ένα πρόβλημα που καιρό τώρα αντιμετώπιζαν οι παλιοί και οι νέοι κομματικοί μηχανισμοί: Να συγκροτήσουν ψηφοδέλτια με πολιτικές προσωπικότητες τέτοιες, που όχι μόνο να μπορούν να εφαρμόσουν τις πολιτικές που προτείνουν, αλλά πολύ περισσότερο να τις παράγουν, να τις προπαγανδίσουν και να τις εφαρμόσουν στην ελληνική πολιτεία.
Άνθρωποι που η πολιτική τους επάρκεια δεν θα τους επέτρεπε να στελεχώσουν ούτε καν τα ψηφοδέλτια για το τοπικό συμβούλιο της περιοχής τους, καλούνται τα τελευταία χρόνια να κρίνουν κατά συνείδηση, να αποφασίσουν πολιτικά, να τεκμηριώσουν, να στηρίξουν και να υλοποιήσουν πολιτικές που απαιτούν τα πολιτικά και κοινωνικά ζητούμενα της ελληνικής πολιτείας.
Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό, ούτε έφτασε στα σημερινά του μεγέθη «μέσα σε μία νύχτα». Ξεκίνησε περίπου στα τέλη της δεκαετίας του 80.
Την γέννηση του, καθώς επίσης και την ανάπτυξή του, την καθόρισαν αρκετές και σημαντικές συνιστώσες της δημόσιας ζωής της χώρας, αλλά κυρίως η ανάπτυξη δύο βασικών παραμέτρων της, που χαρακτηρίζουν το σκηνικό της μεταπολίτευσης σε απόλυτο και καθοριστικό βαθμό: Από τη μια η πελατειακή σχέση του πολιτικού συστήματος και της δημόσιας διοίκησης με το ιδιωτικό κεφάλαιο και την μεταφορά σ΄ αυτό του συνόλου των κρατικών και ευρωπαϊκών κονδυλίων και από την άλλη η υπέρμετρη ανάπτυξη των μέσων ενημέρωσης και του διαδικτύου.
Αυτή η υπέρμετρη ανάπτυξη των ΜΜΕ τα τελευταία είκοσι χρόνια - κυρίως των ηλεκτρονικών και ειδικότερα της τηλεόρασης - και η ανάγκη για «γρήγορη», «εύκολη» και «όμορφη» εικόνα και λόγο, δημιούργησε μια τρομακτικά μεγάλη βιομηχανία πολιτικού life style, η οποία δεν αγνόησε μόνο το πολιτικό, κοινωνικό, και πολιτιστικό ζητούμενο και κεκτημένο, αλλά φρόντισε συνειδητά την μετάλλαξή του προς την φορμαλιστική θεοποίηση του «αδειανού πουκάμισου», καταργώντας έτσι την ουσιαστική δυναμική του. Ο πολιτικός λόγος έγινε πολιτική διαφήμιση (γρήγορος), το πολιτικό επιχείρημα, σλόγκαν (εύκολο) και η πολιτική αντιπαράθεση, ναρκισσιστική (όμορφη).
Από την υπερ-πολιτικοποίηση της δεκαετίας του 70 περάσαμε σταδιακά. αλλά με γρήγορους ρυθμούς στην λογική της αναζήτησης ενός «βρώμικου» πολιτικού fast food (πρόχειρο φαγητό), που παρήγαγαν οι «ομορφάντρες» και οι «αμαζόνες» της πολιτικής ζωής της χώρας, για να καταναλωθεί από «ψηφοφόρους πελάτες», στα αδιαφανή όρια μεταξύ του δημοσίου και ιδιωτικού χώρου, που φιλοξενούσαν τις λυόμενες καντίνες με τις πολιτικές τους «ψησταριές» αναμμένες.
Αυτό το αγοραίο και εικονικά εξαιρετικά δομημένο πολιτικό «ψηστήρι» δεν συρρίκνωσε μόνο την ποιότητα του πολιτικού λόγου, αλλά η γρήγορη, φτηνή, και ελκυστικά πλούσια υπερπαραγωγή του, αποστέγνωσε το πολιτικό σύστημα από σοβαρά και αξιόλογα πολιτικά στελέχη, αναδεικνύοντας στο προσκήνιο τα πολιτικά έμβρυα των κομματικών και καθοδικών σωλήνων ενός καλά τελικά ταϊσμένου, αλλά ήδη χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος.